İzlenimci ressamların ışığın anlık değişimlerini resmetmek için kullandığı, kimi bitmemiş gibi görünen ama aslında hızlı çalışılmış, anlık izlenimi yakalayabilmiş ve tamamlanmış birer yapıt olan poşadlar, Feyhaman Duran’ın da manzara resimlerinin temelini oluşturur. Paris’teki Académie Julian’da aldığı eğitim sırasında İzlenimciliğin Avrupa akademilerinde kabul gören bir üslup haline gelmesini yakından gözlemleyen Duran, anılarında Paris’teki müze ve sanat galerilerini gezdiğini aktarır. Burada İzlenimci tabloları, Barbizon Okulu ressamlarının eserlerini barındıran Chauchard Koleksiyonu’nu ve Louvre Müzesi’ndeki klasik yapıtları inceleme fırsatı bulur. Bu görsel deneyim, İstanbul’a döndükten sonraki üretiminde belirleyicidir ve Duran, İzlenimciliğin yeni Türkiye Cumhuriyeti’ndeki temsilcilerinden biri olarak öne çıkar.
Duran’ın 1936 tarihli “Kabataş Rıhtımı” tablosu, sanatçının ışık ve atmosfer gözlemlerini İstanbul’un sahil manzaralarıyla birleştirdiği örneklerden biridir. Kompozisyon, ön planda yansımasıyla birlikte betimlenen bir yelkenliyi merkeze alır, arka planda ise rıhtım boyunca uzanan yapılar arasında Dolmabahçe Camii’nin kubbesi ve minareleri, yanında Dolmabahçe Sarayı siluet halinde görülür. Duran, akşam ışığının deniz yüzeyinde yarattığı titreşimleri pastel, sıcak tonlu bir palet ve yumuşak fırça darbeleriyle aktarır. Böylece sahnenin akademik gerçekliğinden ziyade, anın izlenimi öne çıkar.
Eser, aynı zamanda 1930’larda İstanbul sahillerinin modernleşmesine de işaret eder. Kabataş, dönemin şehir yaşamında önemli bir ulaşım ve ticaret merkezi olur. Duran’ın tuvaline yansıyan rıhtım manzarası, hem şehrin tarihi siluetini hem de gündelik hayatın ritmini bir araya getirir. Sanatçının derin perspektif kullanımı, bakış noktasını rıhtımdan denize yöneltirken, arka plandaki mimari ayrıntılar İstanbul’un zaman içindeki sürekliliğini hatırlatır.
