Sanatçı

Şekerzade Mehmed Efendi

Hafız Osman (ö. 1698) üslubunun 18. yüzyılın ilk yarısındaki temsilcisi kabul edilen Hattat Mehmed, babası Abdurrahman Efendi’nin Manisa’da şekerci olmasından dolayı ketebelerinde “Şekerzade” lakabını kullandı. Eğitim için İstanbul’a giderek ilk önce İbrahim Kırımî’den hat meşk etti. Daha sonra Yedikuleli Seyyid Abdullah Efendi’den (ö. 1731) sülüs ve nesih yazılarını meşk ederek icazetini aldı. III. Ahmed (salt. 1703-1730) ve I. Mahmud (salt. 1730-1754) dönemlerinde sarayda hüsnühat hocalığı yaptı. İsteyenlere evinde hat dersi de vererek hayatı boyunca başta Berberzade Mehmed (ö. 1778) olmak üzere pek çok öğrenci yetiştirdi. Üstat hattatların yazılarını kopya etmede usta olan Şekerzade, III. Ahmed’in emriyle Medine’ye gönderilerek Şeyh Hamdullah’ın, Hz. Muhammed’in kabri ile minberi arasındaki bölüm olan Ravza-i Mutahhara’ya vakfedilmiş Kuran-ı Kerim’ini takliden yazmakla görevlendirildi. İstanbul’a dönüşünde Kuran-ı Kerim’i, yeni padişah olan I. Mahmud’a sundu. Günümüzde Süleymaniye Kütüphanesi’nde muhafaza edilen (Yenicami, nr. K 3) nüsha, Sultan Abdülaziz (salt. 1861-1876) Dönemi’nde 1874’te devlet ileri gelenlerine hediye edilmek üzere bastırıldı. Osmanlı topraklarında resmen bastırılan ilk Kuran-ı Kerim’dir.